Er'in Demiryolu

   İnsanlığın peşini insanlık var olduğundan beri bırakmayan ölüm üzerine olağanüstü sevdiğim yazar Tolstoy'un bir kitabı İvan İlyiç'in Ölümü. Ben ölüm dedim ama tema ölüm olsa da Tolstoy insan nasıl yaşamalı sorusunu çözümlüyor bu kitapta. Bir insanın yaşamanı görüyoruz. Ve ben iyi ki buna tanıklık etmişim diyorum.    Hikayenin yapısı döngüseldir en başta İvan İlyiç'in sonunu görürüz. Arkadaşları ve ailesi onun cenazesinde, evindedir. Cenaze de cenazedeki insanlar da formaliteden ordadır. Bu yapmacıklık İvan İlyiç'in de hayatının özetidir belki de. Çünkü İvan İlyiç'in hicivle anlatılmış uzlaşmacı, materyalist ve sahte bir hayatı vardır. Oysa İvan İlyiç için ölüm gelmeden önce ''Hayat hoş bir biçimde sürüp gidiyordu''  İvan İlyiç ise sahici olan ''O''nu yalnız ölümün soyut olmadığını kabul ettiğinde fark eder sanki. İvan İlyiç'in arkadaşları da İvan İlyiç gibi ölüme sanki gerçek değilmiş gibi bakarlar, İvan İlyiç ilk öldüğünde ilk...

   Üçlemeyi bugün tek cilt baskısından bitirdim. Bu büyük tek ciltle okumak biraz zor olduysa da ''Triloji'' beni gerçekten etkiledi. Metro 2035 benim favorim oldu. Metro 2034'ü ise olay akışının sürekli kesilmesi ve asıl hikayeden uzaklaşılmasına rağmen serinin devamı olduğundan beğendiğimi söylesem yanlış olmaz. 2034'te 2035'te de yer alan Homer, Şaşa Lyoha gibi karakterler çıkar karşımıza. Mihail Porfiryevitç, Han karakterleri ve Polyanka istasyonunda açıklanan kader anlayışı ise Metro 2033'ü sevmiş olmamın bazı başlıca nedenleri. 2033'te Polyanka'da sözü edilen yazgı anlayışına göre hedefimizi seçtiğimizde ve o yolda yürüdüğümüzde yazgı bizim yolumuza göre eğilir, bükülür; bize yardımcı olacakları önümüze koyar.    Metro 2035'te Bunker-42 sığınağında yaşayan Şaşa'nın patronu Besselov Artyom'a her şeyi açıklar. Artyom'un kitap boyunca peşinde olduğu hakikati öğreniriz orada. Moskova'nın dışında da hayat vardır. İnsanlar çar...